Nadat ik in maart voor de zoveelste keer terug kon beginnen start-to-runnen en dit goed bleef gaan, begon ik al snel te denken aan een marathon. Omdat ik altijd al graag gelopen heb in Eindhoven, was mijn keuze snel gemaakt. De voorbereiding verliep heel goed en op training verbaasde ik soms mezelf en ging het beter dan ooit. Dan begin je natuurlijk vanzelf weer te dromen van die duik onder 2u40'... Met het nodige vertrouwen, maar langs de andere kant toch ook wel wat schrik door die lange blessureperiode, vertrokken we naar Eindhoven. Het weer beloofde behoorlijk goed te worden. Zonnig en een aangename temperatuur, maar iets te veel wind. Om mij te wapenen tegen dat laatste had ik gezorgd voor 4 hazen, Sander Van Schuerbeeck, Stan De Vleminck, Jean-Marc Debaets en Kristof Nevelsteen namen deze taak met plezier op zich. Samen stonden we met een beetje stress, maar op en top gemotiveerd aan de start!
Om 10u weerklonk het startschot en kon ik eindelijk nog eens een marathon lopen. Onmiddellijk zocht en vond ik mijn hazen en maakten we een perfect groepje. Zo perfect dat we een hele bus creëerde die heel lang zou standhouden. Na de eerste km liepen we de 3de vrouw op dat moment voorbij en liep ik dus voor een podiumplaats. De andere 2 vrouwen zouden een stuk sneller van start gaan, want zij ambieerde een eindtijd van 2u36'. Mijn hazen zorgden direct voor het juiste tempo en alles verliep naar wens. Zelf voelde ik mij ook héél goed en de kilometers gingen snel voorbij. Na 5km een beetje verwarring omdat de klok niet helemaal juist bleek te staan, maar na 10km wisten we zeker dat het goed zat. We liepen op schema voor een tijd van 2u39'. Na 17km riep Gille ons toe dat er vooraan 1 vrouw de rol had moeten lossen en 2km verder liepen we haar voorbij.
Halfweg een doorkomsttijd van 1u19'26". Perfect! En ik voelde mij nog steeds goed. Op dat moment kregen we ook te horen dat we naderden op de eerste vrouw in de wedstrijd. Mijn hazen hadden er het liefst meteen naartoe gelopen, maar riepen direct naar elkaar: rustig, rustig! Na 30km was het zover en liepen we de Noorse Myre Marthe voorbij. Een enorme opsteker voor iedereen in onze groep, want op dat punt wordt het toch allemaal al wat lastiger. Ook ik voelde stilaan wel wat vermoeidheid opkomen, maar draaide nog altijd goed rond. Ook bij mijn hazen was het beste er stilaan af. Ik probeerde het tempo een beetje te verhogen. Stan bleef nog bij mij tot 37km, maar moest toen toch ook plooien. Toch even vermelden dat ik het héél knap vind dat hij dat kon een week na zijn geweldige prestatie in Brussel.
De laatste kilometers... Dat was zo hard genieten en afzien tegelijkertijd. Zo veel mensen die enthousiast staan te supporteren, de motards van Omroep Brabant die dit allemaal in beeld brachten, de menigte in het centrum van Eindhoven. Zo geweldig om dit te mogen meemaken. Jammer dat het toch ook afzien is en dat je alleen maar kan denken: ik moet zo snel mogelijk naar die aankomst. Honderd keer op mijn horloge kijken om te controleren of ik toch niet stilval, want het was tegen de wind in beuken... En dan EINDELIJK die laatste rechte lijn. Ik heb er maar 1 woord voor... FANTASTISCH!
Winst in de marathon van Eindhoven in een prachtig nieuw persoonlijk record, de Belgische titel en een voorlopig ticket naar Rio. Nooit gedacht dat ik daarmee terug naar België zou komen.
Een hele dikke welgemeende dank u wel aan iedereen die voor mij gesupporterd heeft in Eindhoven en thuis. Heel tof en een speciale vermelding voor mijn maatje Hanna. Volgende week in Amsterdam probeer ik u met evenveel enthousiasme aan te moedigen! Uiteraard ook aan mijn hazen die schitterend werk geleverd hebben! Bedankt aan iedereen die dit mee mogelijk gemaakt heeft!
Graag wil ik hierbij ook Gille zijn andere atleten feliciteren. Kristof, Kris en Walter hebben stuk voor stuk een knappe prestatie neergezet. Proficiat mannen!