De eerste zondag van juni staat voor mij gelijk aan de halve marathon van Nijlen. Voor de 40ste verjaardag van de organisatie werd de wedstrijd omgedoopt tot Vlaams en provinciaal kampioenschap. Dit zorgde er uiteraard voor dat de concurrentie wat steviger was dan de afgelopen jaren. De bedoeling was uiteraard om voor de derde keer op rij te winnen.
Dankzij de voorinschrijvingen was de concurrentie op voorhand gekend, wat maakt dat je de dagen voorafgaand aan de wedstrijd tientallen scenario's bedenkt en dat de wedstrijd toch altijd anders uitdraait... Belangrijkste concurrenten waren voor mij Karen Van Proeyen en Selien De Schrijder. Ik liep al enkele wedstrijden tegen Karen en haar kon ik dus wel wat inschatten, maar tegen Selien liep ik nooit eerder en dus wist ik niet zo goed wat ik van haar mocht verwachten. Selien liep ook nooit eerder een halve marathon. Ik kon gelukkig rekenen op enkele trainingsmakkers die voor mij tempo zouden maken. Althans dat was de bedoeling...
Onmiddellijk na de start vormden we een groepje met Geert en Kristof op kop, Filip naast mij en achter ons volgden, zoals verwacht, Selien en Karen. Gille had gevraagd aan een tempo van 3'35" per km te starten. Dit voelde bij mij heel goed aan. De startstrook van bijna 1km lang hadden we de wind in de rug, daarna volgden 4km met afwisselend zij- en tegenwind. Dit zou de wedstrijd héél lastig maken, want er stond behoorlijk wat wind. Dit in combinatie met, eindelijk, een wat hogere temperatuur zorgde voor heel wat slachtoffers. De eerste km's verliepen heel gemakkelijk en konden we het beoogde tempo aanhouden. Na 4km moest Kristof ons spijtig genoeg laten lopen en dus kwam Filip Geert bijstaan op kop van ons groepje. Bij het ingaan van de tweede ronde zakte Filip terug weg in het groepje en had ik enkel Geert nog voor mij. Ondertussen begonnen we wel al enkele mannelijke atleten in te halen en verrichtte zij gelukkig wat kopwerk. Na 8km voelde ik dat Selien en Karen gelijktijdig een gaatje moesten laten. Ik vroeg aan Geert om het tempo zeker niet te laten zakken omdat ik mij nog heel goed voelde.
Ik bleef alleen over met Geert, want ook Filip had moeten afhaken. Bij de doortocht aan de start is er een stukje dat je elkaar kan zien lopen en daar kon ik mijn voorsprong halfweg wedstrijd wat inschatten. Een mooi gaatje, maar zeker nog niet geruststellend. Gelukkig kon ik het tempo blijven aanhouden dankzij het prima tempowerk van Geert. Na 12km sloeg echter het noodlot toe voor Geert en moest hij geblesseerd de strijd staken. Ondertussen hadden we gelukkig Kris Meganck van DAC bijgebeend en nam hij Geert zijn taak op zich. Op dit moment begon ik de km's ook wel wat te voelen en werd het die stukken tegen de wind in behoorlijk lastig. Samen met Kris kwam ik bij Jurgen Torfs en ook hij was onmiddellijk bereid wat kopwerk te doen.
Bij het ingaan van de laatste ronde was mijn voorsprong vergroot tot een minuut op Karen en nog een 20-tal seconden meer op Selien. Kris had ons ondertussen laten lopen. Samen met Jurgen konden we in de laatste ronde nog enkele mannelijke lopers passeren. Het was duidelijk dat de weersomstandigheden niet ideaal waren, maar voor mij was het toch ook wel wat genieten. Ik liep naar mijn mening mijn beste halve marathon ooit en was dan ook supertevreden met mijn overwinning. Karen behaalde zilver 2'42" na mij en Selien pakte het brons exact een minuut later.
Hierbij een dikke merci aan al mijn tempomakers!! Bedankt ook alle supporters!
Bij de mannen kon Fredje na een knappe wedstrijd derde worden in de wedstrijd en legde Kristof even later beslag op de vijfde plaats. Marc De Cock, ook een atleet van Gille, liep eveneens een uitstekende wedstrijd en wist zijn eerste Vlaamse medaille te behalen.
Proficiat alle drie!
Dankzij de voorinschrijvingen was de concurrentie op voorhand gekend, wat maakt dat je de dagen voorafgaand aan de wedstrijd tientallen scenario's bedenkt en dat de wedstrijd toch altijd anders uitdraait... Belangrijkste concurrenten waren voor mij Karen Van Proeyen en Selien De Schrijder. Ik liep al enkele wedstrijden tegen Karen en haar kon ik dus wel wat inschatten, maar tegen Selien liep ik nooit eerder en dus wist ik niet zo goed wat ik van haar mocht verwachten. Selien liep ook nooit eerder een halve marathon. Ik kon gelukkig rekenen op enkele trainingsmakkers die voor mij tempo zouden maken. Althans dat was de bedoeling...
Onmiddellijk na de start vormden we een groepje met Geert en Kristof op kop, Filip naast mij en achter ons volgden, zoals verwacht, Selien en Karen. Gille had gevraagd aan een tempo van 3'35" per km te starten. Dit voelde bij mij heel goed aan. De startstrook van bijna 1km lang hadden we de wind in de rug, daarna volgden 4km met afwisselend zij- en tegenwind. Dit zou de wedstrijd héél lastig maken, want er stond behoorlijk wat wind. Dit in combinatie met, eindelijk, een wat hogere temperatuur zorgde voor heel wat slachtoffers. De eerste km's verliepen heel gemakkelijk en konden we het beoogde tempo aanhouden. Na 4km moest Kristof ons spijtig genoeg laten lopen en dus kwam Filip Geert bijstaan op kop van ons groepje. Bij het ingaan van de tweede ronde zakte Filip terug weg in het groepje en had ik enkel Geert nog voor mij. Ondertussen begonnen we wel al enkele mannelijke atleten in te halen en verrichtte zij gelukkig wat kopwerk. Na 8km voelde ik dat Selien en Karen gelijktijdig een gaatje moesten laten. Ik vroeg aan Geert om het tempo zeker niet te laten zakken omdat ik mij nog heel goed voelde.
Ik bleef alleen over met Geert, want ook Filip had moeten afhaken. Bij de doortocht aan de start is er een stukje dat je elkaar kan zien lopen en daar kon ik mijn voorsprong halfweg wedstrijd wat inschatten. Een mooi gaatje, maar zeker nog niet geruststellend. Gelukkig kon ik het tempo blijven aanhouden dankzij het prima tempowerk van Geert. Na 12km sloeg echter het noodlot toe voor Geert en moest hij geblesseerd de strijd staken. Ondertussen hadden we gelukkig Kris Meganck van DAC bijgebeend en nam hij Geert zijn taak op zich. Op dit moment begon ik de km's ook wel wat te voelen en werd het die stukken tegen de wind in behoorlijk lastig. Samen met Kris kwam ik bij Jurgen Torfs en ook hij was onmiddellijk bereid wat kopwerk te doen.
Bij het ingaan van de laatste ronde was mijn voorsprong vergroot tot een minuut op Karen en nog een 20-tal seconden meer op Selien. Kris had ons ondertussen laten lopen. Samen met Jurgen konden we in de laatste ronde nog enkele mannelijke lopers passeren. Het was duidelijk dat de weersomstandigheden niet ideaal waren, maar voor mij was het toch ook wel wat genieten. Ik liep naar mijn mening mijn beste halve marathon ooit en was dan ook supertevreden met mijn overwinning. Karen behaalde zilver 2'42" na mij en Selien pakte het brons exact een minuut later.
Hierbij een dikke merci aan al mijn tempomakers!! Bedankt ook alle supporters!
Bij de mannen kon Fredje na een knappe wedstrijd derde worden in de wedstrijd en legde Kristof even later beslag op de vijfde plaats. Marc De Cock, ook een atleet van Gille, liep eveneens een uitstekende wedstrijd en wist zijn eerste Vlaamse medaille te behalen.
Proficiat alle drie!