Zoals ik al schreef, in laatste instantie toch beslist om het Belgisch kampioenschap marathon te lopen omdat ik mijn titel niet zo graag kwijt wilde… Zaterdagmiddag begon mijn “weekendje” Oostende. Samen met Jens en Evelien trokken we naar de kust om de startnummers in orde te brengen en niet de lange autorit zondagochtend nog te moeten maken. Trainingsmakker Kristof zou even later ook al arriveren.
Het eerste dat we daar vaststelden was de stevige wind, naar West-Vlaamse normen bleek die echter mee te vallen… Zaterdagavond onze eigen pastaparty gehouden in de luchthaven van Oostende, daarna nog wat relaxen en op tijd naar bed. Dat KV Oostende zijn eerste overwinning mocht vieren, hebben we echter geweten. Gelukkig volgde een goede nacht.
’s Ochtends nog goed ontbijten en dan moesten we er klaar voor zijn. Trainingsmakker Filip en Gille arriveerden ook en toen kwam de stress toch echt wel naar boven. Het is en blijft een marathon die je moet lopen en daarin kan vanalles gebeuren. Lopen aan 4’ per km zoals we gepland hadden, is ook niet zomaar wat joggen uiteraard. Samen trokken we naar de start 2km verder en daar kwamen we de eerste concurrenten al tegen. Een korte opwarming later stonden we klaar om mijn titel te verdedigen. Kristof en Filip zouden voor mij het tempo bepalen, maar aan de start vernamen we reeds dat er nog wel enkele mannen zouden aanpikken. Het weer was behoorlijk aangenaam om te lopen. Nog een beetje fris bij de start, maar de zon deed haar best en bij aankomst zou het aangenaam herfstweer zijn. Ook de stevige wind was nog steeds aanwezig. Voor de bevoorradingen konden we rekenen op Gille, Jens en Evelien die elke 5km klaar zouden staan met Squeezy’s en water.
Het parcours liep voornamelijk langs het water richting Brugge en terug. Dit wilde zeggen, windgevoelig én de eerste helft van de wedstrijd de wind tegen. Deze eerste wedstrijdhelft zouden Kristof en Filip hun job schitterend uitvoeren met achter ons een peloton lopers. In dit peloton nog enkele bekenden zoals Walter Vloeberghs, Frankie Leus en Pieter Geens. Halfweg passeerden we met een 10-tal seconden voorsprong op het schema. Perfect dus en een goed gevoel! De tweede helft kregen we de wind dan in het voordeel en begonnen we stilaan net iets sneller te lopen. Aan de overkant van het water zag ik mijn concurrenten en schatte ik mijn voorsprong op Louise Deldicque, de tweede dame in de wedstrijd, op 4 minuten. Een veilige marge, mits ik mijn tempo niet moest laten zakken. Ons peloton begon langzamerhand uit te dunnen. Na 30km waren we nog met een 5-tal atleten. Frankie en 2 andere mannen waren van ons weggelopen, de rest had de rol moeten lossen. Kristof zou nog met ons meelopen tot 35km. Ondertussen kwamen we terug korter op de mannen die van ons weggelopen waren. Filip en ik kwamen bij Frankie en spoorden hem aan achter ons te komen lopen. Als “Kempenaren” onder elkaar probeerden we hem naar de Vlaamse titel te loodsen. Er zat echter nog een concurrent van hem bij ons en die bood stevig weerwerk. De laatste kilometers versnelden we dan ook nog wat om hem te kunnen lossen. Met nog 1500m te gaan, brak de veer eindelijk en kon Frankie naar de titel lopen. Na een ontspannen wedstrijd waarvan ik echt genoten heb, kon ik opnieuw de Belgische en Vlaamse titel op zak steken. Mijn eindtijd van 2u46’31” is slechts één minuut trager dan de tijd waarin ik mij vorig jaar tot Belgisch kampioen wist te kronen met het grote verschil dat ik toen voluit ging en nu “met de handrem op” liep. Filip wist zo zelfs zijn PR te verbeteren! Iedereen meer dan tevreden dus! Louise Deldicque liep eveneens een knappe wedstrijd en wist te finishen in 2u54’43”. Derde werd debutante Trui Depondt met een hele mooie 2u58’34”. Proficiat allebei!
Nu eerst herstellen van deze marathon en dan nog wat trainen met het oog op ons grote doel, de marathon van Eindhoven op 13 oktober.
Deze marathon van Oostende was ook mijn laatste wedstrijd in de outfit van AVZK. Vanaf 16 oktober zal je mij tegenkomen in een rood-wit pakje, de kleuren van AC Lyra.
Het eerste dat we daar vaststelden was de stevige wind, naar West-Vlaamse normen bleek die echter mee te vallen… Zaterdagavond onze eigen pastaparty gehouden in de luchthaven van Oostende, daarna nog wat relaxen en op tijd naar bed. Dat KV Oostende zijn eerste overwinning mocht vieren, hebben we echter geweten. Gelukkig volgde een goede nacht.
’s Ochtends nog goed ontbijten en dan moesten we er klaar voor zijn. Trainingsmakker Filip en Gille arriveerden ook en toen kwam de stress toch echt wel naar boven. Het is en blijft een marathon die je moet lopen en daarin kan vanalles gebeuren. Lopen aan 4’ per km zoals we gepland hadden, is ook niet zomaar wat joggen uiteraard. Samen trokken we naar de start 2km verder en daar kwamen we de eerste concurrenten al tegen. Een korte opwarming later stonden we klaar om mijn titel te verdedigen. Kristof en Filip zouden voor mij het tempo bepalen, maar aan de start vernamen we reeds dat er nog wel enkele mannen zouden aanpikken. Het weer was behoorlijk aangenaam om te lopen. Nog een beetje fris bij de start, maar de zon deed haar best en bij aankomst zou het aangenaam herfstweer zijn. Ook de stevige wind was nog steeds aanwezig. Voor de bevoorradingen konden we rekenen op Gille, Jens en Evelien die elke 5km klaar zouden staan met Squeezy’s en water.
Het parcours liep voornamelijk langs het water richting Brugge en terug. Dit wilde zeggen, windgevoelig én de eerste helft van de wedstrijd de wind tegen. Deze eerste wedstrijdhelft zouden Kristof en Filip hun job schitterend uitvoeren met achter ons een peloton lopers. In dit peloton nog enkele bekenden zoals Walter Vloeberghs, Frankie Leus en Pieter Geens. Halfweg passeerden we met een 10-tal seconden voorsprong op het schema. Perfect dus en een goed gevoel! De tweede helft kregen we de wind dan in het voordeel en begonnen we stilaan net iets sneller te lopen. Aan de overkant van het water zag ik mijn concurrenten en schatte ik mijn voorsprong op Louise Deldicque, de tweede dame in de wedstrijd, op 4 minuten. Een veilige marge, mits ik mijn tempo niet moest laten zakken. Ons peloton begon langzamerhand uit te dunnen. Na 30km waren we nog met een 5-tal atleten. Frankie en 2 andere mannen waren van ons weggelopen, de rest had de rol moeten lossen. Kristof zou nog met ons meelopen tot 35km. Ondertussen kwamen we terug korter op de mannen die van ons weggelopen waren. Filip en ik kwamen bij Frankie en spoorden hem aan achter ons te komen lopen. Als “Kempenaren” onder elkaar probeerden we hem naar de Vlaamse titel te loodsen. Er zat echter nog een concurrent van hem bij ons en die bood stevig weerwerk. De laatste kilometers versnelden we dan ook nog wat om hem te kunnen lossen. Met nog 1500m te gaan, brak de veer eindelijk en kon Frankie naar de titel lopen. Na een ontspannen wedstrijd waarvan ik echt genoten heb, kon ik opnieuw de Belgische en Vlaamse titel op zak steken. Mijn eindtijd van 2u46’31” is slechts één minuut trager dan de tijd waarin ik mij vorig jaar tot Belgisch kampioen wist te kronen met het grote verschil dat ik toen voluit ging en nu “met de handrem op” liep. Filip wist zo zelfs zijn PR te verbeteren! Iedereen meer dan tevreden dus! Louise Deldicque liep eveneens een knappe wedstrijd en wist te finishen in 2u54’43”. Derde werd debutante Trui Depondt met een hele mooie 2u58’34”. Proficiat allebei!
Nu eerst herstellen van deze marathon en dan nog wat trainen met het oog op ons grote doel, de marathon van Eindhoven op 13 oktober.
Deze marathon van Oostende was ook mijn laatste wedstrijd in de outfit van AVZK. Vanaf 16 oktober zal je mij tegenkomen in een rood-wit pakje, de kleuren van AC Lyra.