De marathon van Eindhoven behoort voor mij tot de leukste wedstrijden van het jaar. De ontvangst is er super doordat ik gebruik kan maken van het subtop-arrangement. Het weekend van de marathon word ik er ontvangen als een echte topper en dat is altijd leuk om mee te maken. Er staan altijd veel Belgen aan de start wat de wedstrijd op zich wel leuk maakt. Het is ook niet ver rijden wat er voor zorgt dat er heel wat supporters aanwezig zijn. Ook dit jaar trokken we dus op zaterdag naar Eindhoven samen met hazen en aanverwanten. De zaterdag is uiteindelijk altijd nog een drukke dag. Installeren op de kamers, een bezoekje aan de marathonbeurs, een technische meeting en 's avonds (uiteraard) dé pastaparty. Ook dat laatste is altijd dik in orde in Eindhoven. Lekker eten en gezellig samenzitten met andere lopers, proberen niet te veel aan de wedstrijd te denken en trachten wat te ontspannen.
De nacht van zaterdag op zondag verloopt altijd minder goed dan ik hoop. Gelukkig had ik de laatste dagen wat extra slaapuurtjes verzameld. En wat doe je dan als je opstaat? Direct naar buiten kijken om te zien welk weer het is. De weersvoorspellingen zagen er de afgelopen dagen niet goed uit, maar werden steeds wat beter naarmate de wedstrijd korter bij kwam. Ik was dan ook heel opgelucht toen ik vanmorgen zowaar een zonnetje zag. Uiteindelijk was het zeker geen perfect marathonweer, maar het had erger gekund. Na een stevig ontbijt waren we er klaar voor en trokken we naar de start.
De start in Eindhoven wordt sinds vorig jaar reeds om 10u gegeven. Het was behoorlijk fris (en dat zou het de ganse wedstrijd blijven) toen we van start gingen en bovendien stond er een koude, strakke wind. Gelukkig had ik 2 hazen bij om mij uit de wind te zetten. Geert en Jurgen deden wat ze konden, maar dit was absoluut geen gemakkelijke job. Na de start zat ik onmiddellijk in hun spoor en de doortocht aan de eerste km was perfect volgens schema. De volgende km liep het echter een beetje mis. Ik maakte even contact met Geert en haalde hem onderuit. Na een flinke tuimeling moest hij verder met schaafwonden over zowat zijn hele rechterkant. Gelukkig lag het tempo voor hem niet zo hoog en kon hij snel terug aansluiten. Doordat deze wedstrijd gold als Nederlands kampioenschap stond er een sterk deelnemersveld aan de start. Dat Miranda Boonstra, Merel de Knegt en Andrea Deelstra een stuk sterker gingen zijn, wist ik op voorhand. Ik hoopte wel dat ik ging kunnen strijden met Inge de Jong en Miriam Van Reijen. Tijdens de start was ik Inge en Miriam voorbij gegaan, maar na 3km zouden ze mij samen passeren. Gille gaf Jurgen en Geert de instructie dit groepje in de gaten te houden.
De eerste echte tussentijd na 5km zat goed. Dit tempo aanhouden was de boodschap. Het groepje met Inge en Miriam kon zo'n 10" voorsprong nemen, daarna bleef het gat even groot. Ook de tussentijd op 10km was perfect. Na een 13-tal km moest Miriam echter lossen uit het groepje en naderden we snel op haar en haar haas. Even verder zouden we haar terug passeren en ze pikte ook niet meer aan. Ook het gaatje met Inge de Jong werd kleiner en na 16km konden we net niet de aansluiting maken en even later versnelde zij en haar kompanen terug een beetje. Het gaatje werd zo terug enkele seconden. Halfweg was onze tijd 1u20'52". Nog steeds op schema dus voor een tijd van 2u42'.
Na dit tussenpunt liep ik enkele kilometers met het gevoel dat ik steken ging krijgen. Goed op de ademhaling letten dus en net toen besloot Inge om het tempo wat op te trekken. Zo nam ze de volgende kilometers wel wat afstand. Haar voorsprong groeide tot een 40-tal seconden. We concentreerden ons uiteraard vooral op onze eigen wedstrijd, maar een mooi klassement is altijd leuk. Ik besefte toen wel dat Inge een hele sterke marathon aan het lopen was en dat ik haar waarschijnlijk niet meer zou inhalen. Haar PR bedraagt niet voor niets 2u38'.
Tussen km 30 en 35 was het best wel afzien, maar toen zat ook het langste stuk wind tegen erop. Na 35km maakte Gille even het rekensommetje om te bekijken welke tijd ik nog zou kunnen halen, want dat stukje had ik toch wat tijd verloren. Gelukkig kon ik op dat moment het tempo terug wat opdrijven. Het was echt op karakter lopen nu. Geert, Jurgen en Gille die me constant aanmoedigden. Eens je dan, na 38km, terug tussen het publiek komt, gaat het altijd terug wat vlotter. Dankzij een goede laatste 5km kon ik finishen in 2u42'07". Een ongelooflijk mooie tijd en wat we vooraf gehoopt hadden. Met deze tijd kom ik in de top-30 allertijden te staan!
Haas Jurgen kreeg na 40km een klein klopje en moest ons een beetje laten lopen. Hij zou echter zijn PR verbeteren met maar liefst 25 minuten. Hij verbaasde daarmee iedereen. Een dikke proficiat en een nog veel dikkere merci voor het haaswerk. Een even grote merci aan haas Geert en nogmaals sorry voor dat pootje lappen... Jullie hebben prachtwerk geleverd vandaag in moeilijke omstandigheden! Ook Pieterjan van Buggenhout wil ik hierbij bedanken. Nadat we hem hadden bijgehaald heeft hij ook zijn steentje bijgedragen om mij mee uit de wind te zetten.
Fredje van zijn kant liep een gedurfde wedstrijd, maar werd daar dik voor beloond. Hij verbeterde zijn PR met maar liefst 7 minuten naar 2u27'. Proficiat!!!
Hierbij wil ik alle mensen bedanken die mij gesteund hebben en voor mij gesupporterd hebben. Wanneer je afziet, is een aanmoediging meer dan welkom. En afgezien heb ik zeker!
En nu... genieten van wat welverdiende rust!
De nacht van zaterdag op zondag verloopt altijd minder goed dan ik hoop. Gelukkig had ik de laatste dagen wat extra slaapuurtjes verzameld. En wat doe je dan als je opstaat? Direct naar buiten kijken om te zien welk weer het is. De weersvoorspellingen zagen er de afgelopen dagen niet goed uit, maar werden steeds wat beter naarmate de wedstrijd korter bij kwam. Ik was dan ook heel opgelucht toen ik vanmorgen zowaar een zonnetje zag. Uiteindelijk was het zeker geen perfect marathonweer, maar het had erger gekund. Na een stevig ontbijt waren we er klaar voor en trokken we naar de start.
De start in Eindhoven wordt sinds vorig jaar reeds om 10u gegeven. Het was behoorlijk fris (en dat zou het de ganse wedstrijd blijven) toen we van start gingen en bovendien stond er een koude, strakke wind. Gelukkig had ik 2 hazen bij om mij uit de wind te zetten. Geert en Jurgen deden wat ze konden, maar dit was absoluut geen gemakkelijke job. Na de start zat ik onmiddellijk in hun spoor en de doortocht aan de eerste km was perfect volgens schema. De volgende km liep het echter een beetje mis. Ik maakte even contact met Geert en haalde hem onderuit. Na een flinke tuimeling moest hij verder met schaafwonden over zowat zijn hele rechterkant. Gelukkig lag het tempo voor hem niet zo hoog en kon hij snel terug aansluiten. Doordat deze wedstrijd gold als Nederlands kampioenschap stond er een sterk deelnemersveld aan de start. Dat Miranda Boonstra, Merel de Knegt en Andrea Deelstra een stuk sterker gingen zijn, wist ik op voorhand. Ik hoopte wel dat ik ging kunnen strijden met Inge de Jong en Miriam Van Reijen. Tijdens de start was ik Inge en Miriam voorbij gegaan, maar na 3km zouden ze mij samen passeren. Gille gaf Jurgen en Geert de instructie dit groepje in de gaten te houden.
De eerste echte tussentijd na 5km zat goed. Dit tempo aanhouden was de boodschap. Het groepje met Inge en Miriam kon zo'n 10" voorsprong nemen, daarna bleef het gat even groot. Ook de tussentijd op 10km was perfect. Na een 13-tal km moest Miriam echter lossen uit het groepje en naderden we snel op haar en haar haas. Even verder zouden we haar terug passeren en ze pikte ook niet meer aan. Ook het gaatje met Inge de Jong werd kleiner en na 16km konden we net niet de aansluiting maken en even later versnelde zij en haar kompanen terug een beetje. Het gaatje werd zo terug enkele seconden. Halfweg was onze tijd 1u20'52". Nog steeds op schema dus voor een tijd van 2u42'.
Na dit tussenpunt liep ik enkele kilometers met het gevoel dat ik steken ging krijgen. Goed op de ademhaling letten dus en net toen besloot Inge om het tempo wat op te trekken. Zo nam ze de volgende kilometers wel wat afstand. Haar voorsprong groeide tot een 40-tal seconden. We concentreerden ons uiteraard vooral op onze eigen wedstrijd, maar een mooi klassement is altijd leuk. Ik besefte toen wel dat Inge een hele sterke marathon aan het lopen was en dat ik haar waarschijnlijk niet meer zou inhalen. Haar PR bedraagt niet voor niets 2u38'.
Tussen km 30 en 35 was het best wel afzien, maar toen zat ook het langste stuk wind tegen erop. Na 35km maakte Gille even het rekensommetje om te bekijken welke tijd ik nog zou kunnen halen, want dat stukje had ik toch wat tijd verloren. Gelukkig kon ik op dat moment het tempo terug wat opdrijven. Het was echt op karakter lopen nu. Geert, Jurgen en Gille die me constant aanmoedigden. Eens je dan, na 38km, terug tussen het publiek komt, gaat het altijd terug wat vlotter. Dankzij een goede laatste 5km kon ik finishen in 2u42'07". Een ongelooflijk mooie tijd en wat we vooraf gehoopt hadden. Met deze tijd kom ik in de top-30 allertijden te staan!
Haas Jurgen kreeg na 40km een klein klopje en moest ons een beetje laten lopen. Hij zou echter zijn PR verbeteren met maar liefst 25 minuten. Hij verbaasde daarmee iedereen. Een dikke proficiat en een nog veel dikkere merci voor het haaswerk. Een even grote merci aan haas Geert en nogmaals sorry voor dat pootje lappen... Jullie hebben prachtwerk geleverd vandaag in moeilijke omstandigheden! Ook Pieterjan van Buggenhout wil ik hierbij bedanken. Nadat we hem hadden bijgehaald heeft hij ook zijn steentje bijgedragen om mij mee uit de wind te zetten.
Fredje van zijn kant liep een gedurfde wedstrijd, maar werd daar dik voor beloond. Hij verbeterde zijn PR met maar liefst 7 minuten naar 2u27'. Proficiat!!!
Hierbij wil ik alle mensen bedanken die mij gesteund hebben en voor mij gesupporterd hebben. Wanneer je afziet, is een aanmoediging meer dan welkom. En afgezien heb ik zeker!
En nu... genieten van wat welverdiende rust!