Maandenlang was ik bezig met 13 oktober, de marathon van Eindhoven. Nog meer dan andere jaren doordat ik mijn voorjaarsmarathon moest missen door ziekte. Mijn voorbereiding was goed verlopen en volgens Gille verkeerde ik in topvorm. Mijn plotse beslissing om toch het BK marathon in Oostende te lopen, is achteraf gezien, een hele goede beslissing geweest. In de eerste plaats omdat ik er mijn Belgische titel kon verlengen, maar ook omdat het een supergoede training is geweest. De recuperatie achteraf verliep heel goed en de vorm bleek beter dan ooit. Het vertrouwen in een goede marathon was dus groot. Daarnaast leek het ook het perfecte weer te zullen worden in Eindhoven. Dit veranderde echter toen ik zaterdagochtend opstond... Plots gaven ze extreem slecht weer. Veel regen, koude temperaturen en een strakke wind. Op zaterdag vertrokken we echter nog met wél het perfecte marathonweer.
Eens in Eindhoven is het de routine van alle jaren... Naar de marathonexpo, de technical meeting en 's avonds de pastaparty. Dit samen met mijn hazen, trainingsmakkers en vrienden. Proberen nog enkele relaxte uren door te brengen. Tijdens de pastaparty begon het te regenen en de weersvoorspellingen zagen er nog steeds niet goed uit. Dit baarde me wel wat zorgen, want ik kan absoluut niet tegen koude temperaturen en ik haat lopen in de regen. Ik vreesde er vooral voor dat er een moment zou komen waarop mijn benen zouden verkrampen door het natte en koude weer, want het zou maximum 8 graden worden tijdens de wedstrijd.
Zondagochtend was het eerste wat ik deed naar buiten kijken... en het regende pijpenstelen. Na een stevig ontbijt maakten we ons klaar voor de start. Voor het eerst zou ik een marathon in de regen lopen. Ik zou met lange mouwen lopen, een muts, niet direct de snelste outfit, maar kou krijgen mocht absoluut niet gebeuren. Omdat mijn benen bloot zouden blijven smeerden we deze in met 3 lagen, vaseline, warming-up gel en een laagje extreme weather protection. Deze moesten ervoor zorgen dat het water en de kou zo weinig mogelijk vat zouden krijgen. Ingepakt en ingesmeerd trokken we naar de start.
Ik zou tijdens de wedstrijd kunnen rekenen op 3 tempomakers. Geert Steenmans en Kristof Nackaerts van AC Lyra en clubmakker Jurgen Huybrechts. Daarnaast zouden ook nog trainingsmakker Kristof Nevelsteen en enkele bevriende lopers aanpikken bij ons groepje. Ondanks de slechte weersomstandigheden wijzigde ons doel niet, we wilden een PR lopen! We vertrokken dus met de bedoeling om in 1u20' halfweg te passeren. Mijn hazen hielden het tempo heel strak en vlak en we passeerden enkele seconden onder deze 1u20'. Ik voelde mij heel goed tijdens deze eerste wedstrijdhelft. Wel voelde ik dat ik mijn energiegels precies minder goed verteerde dan anders. Enkele keren had ik het gevoel steken te krijgen. Op de fiets volgden Evelien en Jens en uiteraard Gille onze wedstrijd.
Na 25km kreeg ik plots wel erge steken. Ik kon niet anders dan het tempo even laten zakken, proberen rustig te blijven en goed uit te ademen. Ik dacht toen wel even dat mijn marathon erop zat, maar bleef rustig en ademde goed uit. Gille en Evelien riepen me verschillende instructies toe en gelukkig hielpen ze. Mijn steken gingen over. Terug in het tempo geraken was op dat moment echter heel moeilijk. Je bent al anderhalf uur in de regen en koude aan het lopen en ondanks onze smeersels begint dat te wegen op de spieren. Iedereen deed echter enorm zijn best om mij aan te moedigen en ik probeerde het tempo er zo goed mogelijk in te houden. Stilaan beginnen we alsmaar meer lopers in te halen en dat zijn telkens goede mikpunten. De laatste kilometers was het echt aftellen. Gille hield ons altijd op de hoogte van de tijd die ik nog kon halen en ik wist dat een PR echt moest lukken. De laatste 2 kilometers trachtte ik nog wat te versnellen. Tijdens de wedstrijd had ik niet het gevoel dat dit mij lukte, maar achteraf zag ik op mijn Garmin dat ik mijn laatste 1500m tegen een tempo van 3'35" liep. Tijdens deze versnelling beleefde ik het mooiste moment uit mijn marathon. Ik kon van de 7de naar de 5de plaats lopen in het algemeen klassement door Ruth van der Meijden en een Noorse atlete nog voorbij te gaan. Enorm tevreden dat ik mijn PR ondanks deze zware omstandigheden kon verbeteren. Ik weet nu zeker dat ik ooit onder de grens van 2u40' kan duiken. Ik bewees ook dat dat de vorm echt wel héél goed was, maar dat dit er niet helemaal uit kwam door de slechte weersomstandigheden.
Hierbij wil ik graag iedereen bedanken die mij geholpen heeft dit PR te lopen! Bedankt ook iedereen voor de aanmoedigingen vooraf en tijdens de martahon en de felicitaties achteraf!
Trainingsmakker Kristof kwam even later al even tevreden over de aankomst. Hij verbeterde zijn PR met maar liefst 4 minuten! Een schitterende prestatie!
Ook Fredje nam opnieuw deel aan de marathon van Eindhoven. Hij liep vorig jaar een schitterende 2u27'57" en wilde ook graag een PR lopen. Hij slaagde daar net niet in en finishte 50" boven zijn PR. Hij liep echter een mooie, vlakke wedstrijd en dit in minder goede omstandigheden dan vorig jaar. Knap gedaan dus!
En nu... genieten van deze prestatie!
Eens in Eindhoven is het de routine van alle jaren... Naar de marathonexpo, de technical meeting en 's avonds de pastaparty. Dit samen met mijn hazen, trainingsmakkers en vrienden. Proberen nog enkele relaxte uren door te brengen. Tijdens de pastaparty begon het te regenen en de weersvoorspellingen zagen er nog steeds niet goed uit. Dit baarde me wel wat zorgen, want ik kan absoluut niet tegen koude temperaturen en ik haat lopen in de regen. Ik vreesde er vooral voor dat er een moment zou komen waarop mijn benen zouden verkrampen door het natte en koude weer, want het zou maximum 8 graden worden tijdens de wedstrijd.
Zondagochtend was het eerste wat ik deed naar buiten kijken... en het regende pijpenstelen. Na een stevig ontbijt maakten we ons klaar voor de start. Voor het eerst zou ik een marathon in de regen lopen. Ik zou met lange mouwen lopen, een muts, niet direct de snelste outfit, maar kou krijgen mocht absoluut niet gebeuren. Omdat mijn benen bloot zouden blijven smeerden we deze in met 3 lagen, vaseline, warming-up gel en een laagje extreme weather protection. Deze moesten ervoor zorgen dat het water en de kou zo weinig mogelijk vat zouden krijgen. Ingepakt en ingesmeerd trokken we naar de start.
Ik zou tijdens de wedstrijd kunnen rekenen op 3 tempomakers. Geert Steenmans en Kristof Nackaerts van AC Lyra en clubmakker Jurgen Huybrechts. Daarnaast zouden ook nog trainingsmakker Kristof Nevelsteen en enkele bevriende lopers aanpikken bij ons groepje. Ondanks de slechte weersomstandigheden wijzigde ons doel niet, we wilden een PR lopen! We vertrokken dus met de bedoeling om in 1u20' halfweg te passeren. Mijn hazen hielden het tempo heel strak en vlak en we passeerden enkele seconden onder deze 1u20'. Ik voelde mij heel goed tijdens deze eerste wedstrijdhelft. Wel voelde ik dat ik mijn energiegels precies minder goed verteerde dan anders. Enkele keren had ik het gevoel steken te krijgen. Op de fiets volgden Evelien en Jens en uiteraard Gille onze wedstrijd.
Na 25km kreeg ik plots wel erge steken. Ik kon niet anders dan het tempo even laten zakken, proberen rustig te blijven en goed uit te ademen. Ik dacht toen wel even dat mijn marathon erop zat, maar bleef rustig en ademde goed uit. Gille en Evelien riepen me verschillende instructies toe en gelukkig hielpen ze. Mijn steken gingen over. Terug in het tempo geraken was op dat moment echter heel moeilijk. Je bent al anderhalf uur in de regen en koude aan het lopen en ondanks onze smeersels begint dat te wegen op de spieren. Iedereen deed echter enorm zijn best om mij aan te moedigen en ik probeerde het tempo er zo goed mogelijk in te houden. Stilaan beginnen we alsmaar meer lopers in te halen en dat zijn telkens goede mikpunten. De laatste kilometers was het echt aftellen. Gille hield ons altijd op de hoogte van de tijd die ik nog kon halen en ik wist dat een PR echt moest lukken. De laatste 2 kilometers trachtte ik nog wat te versnellen. Tijdens de wedstrijd had ik niet het gevoel dat dit mij lukte, maar achteraf zag ik op mijn Garmin dat ik mijn laatste 1500m tegen een tempo van 3'35" liep. Tijdens deze versnelling beleefde ik het mooiste moment uit mijn marathon. Ik kon van de 7de naar de 5de plaats lopen in het algemeen klassement door Ruth van der Meijden en een Noorse atlete nog voorbij te gaan. Enorm tevreden dat ik mijn PR ondanks deze zware omstandigheden kon verbeteren. Ik weet nu zeker dat ik ooit onder de grens van 2u40' kan duiken. Ik bewees ook dat dat de vorm echt wel héél goed was, maar dat dit er niet helemaal uit kwam door de slechte weersomstandigheden.
Hierbij wil ik graag iedereen bedanken die mij geholpen heeft dit PR te lopen! Bedankt ook iedereen voor de aanmoedigingen vooraf en tijdens de martahon en de felicitaties achteraf!
Trainingsmakker Kristof kwam even later al even tevreden over de aankomst. Hij verbeterde zijn PR met maar liefst 4 minuten! Een schitterende prestatie!
Ook Fredje nam opnieuw deel aan de marathon van Eindhoven. Hij liep vorig jaar een schitterende 2u27'57" en wilde ook graag een PR lopen. Hij slaagde daar net niet in en finishte 50" boven zijn PR. Hij liep echter een mooie, vlakke wedstrijd en dit in minder goede omstandigheden dan vorig jaar. Knap gedaan dus!
En nu... genieten van deze prestatie!