Gisterenavond stond voor mij mijn tweede Belgische kampioenschap van dit jaar op het programma. 6 weken na de marathon van Lier stond het BK 10.000m geprogrammeerd. Ik wilde hier graag mijn bronzen medaille van vorig jaar verdedigen en indien mogelijk graag nog een trapje hoger eindigen. Wat de tijd betreft had ik als doel onder de 36' te lopen.
De grote favoriete aan de start was voor mij Ferahiwat Gamachu Tulu. Naast haar natuurlijk nog sterke atletes. Kanshebbers voor het podium waren voor mij vooral Manuela Soccol en Evelin Van Havere. Evelin liep haar eerste 10.000m, maar bewees afgelopen zomer en winter dat ze heel hard kan lopen. Het weer, vaak een beslissende factor in een 10.000m, vond ik niet zo goed. Het was vrij koud en gedurende de ganse wedstrijd zou er motregen vallen.
Onmiddellijk na de start werd een kopgroepje gevormd met 5 atletes. In dit groepje zaten Ferahiwat, Manuela, Evelin, Katleen De Cupere en ikzelf. Manuela nam het initiatief en zette zich op kop van de groep. Ik had onmiddellijk het gevoel dat we te traag aan het lopen waren en dit gevoel werd bevestigd bij doorkomst na 1000m, 3'37". Toen wist ik al dat een tijd onder de 36' er waarschijnlijk niet zou inzitten die dag. De tweede km nam Ferahiwat het tempo over. Het ging toen wel iets sneller, maar niet veel. Ferahiwat en Manuela wisselden het kopwerk af met de bijhorende tempowissels. Rondjes van rond de 1'28", af en toe ook enkele seconden sneller. Na 3500m versnelde Ferahiwat en niemand uit ons groepje ging mee. Zij zou steeds verder uitlopen en finishen in 35'25".
In ons groepje werd het kopwerk verder verricht door Manuela en Evelin. Hierachter volgde ik en achter mij volgde Katleen. Aangezien een hele goede tijd niet meer mogelijk was, besliste ik de wedstrijd verder tactisch aan te pakken en hield me schuil in ons groepje. Doorkomst na 5000m in 18'10". Stilaan begon het wel wat te kriebelen om toch een versnelling te plaatsen. Ik wist echter dat het nog veel te vroeg was en hield me gedeisd, maar ik wilde zeker niet wachten tot de laatste ronde. Hierin weet je nooit wat er zal gebeuren. Ons tempo zakte stilaan wat weg en het achtervolgende groepje met o.a. Annelies De Ketelaere en Viginie Van Droogenbroeck kwam terug wat korter. Na 7400m riep Gille dat wanneer ik mij goed voelde, ik mocht versnellen. Bij het uitkomen van de bocht 100m verder plaatste ik mijn versnelling. Ik wist dat deze hard genoeg moest zijn om iedereen uit mijn spoor te krijgen. Wanneer je echter al een hele tijd aan een bepaald tempo aan het lopen bent, is een versnelling niet altijd vanzelfsprekend. Manuela en Katleen braken vrijwel onmiddellijk, Evelin kon echter mee versnellen, maar moest enkele meters laten. Vanaf dat moment wist ik dat een podiumplaats binnen was. Dit tempo aanhouden was echter wel nodig om Evelin af te houden. Ik kon mijn voorsprong op haar wel vergroten tot een 35-tal meter, maar dit is uiteraard niet veel. Ik begon het ook steeds kouder te krijgen door de aanhoudende motregen. Gelukkig verzwakte ik niet meer en zo was mijn eerste zilveren BK-medaille een feit. Ik finishte in een tijd van 36'11"22. Een nieuw persoonlijk record en gezien de weers- en wedstrijdomstandigheden ook zeker niet slecht.
Evelin behaalde een hele knappe bronzen medaille in haar eerste 10.000m ooit.
Ik ben heel tevreden over mijn wedstrijd. Aangezien het een kampioenschap was, is enkel de plaats van belang en met zilver ben ik dan ook superblij. Hopelijk volgt later op het seizoen die duik onder de 36'.
Mijn volgende wedstrijd volgt volgende week met de Beker van Vlaanderen. Ik zal daar de 3000m voor mijn rekening nemen.
De grote favoriete aan de start was voor mij Ferahiwat Gamachu Tulu. Naast haar natuurlijk nog sterke atletes. Kanshebbers voor het podium waren voor mij vooral Manuela Soccol en Evelin Van Havere. Evelin liep haar eerste 10.000m, maar bewees afgelopen zomer en winter dat ze heel hard kan lopen. Het weer, vaak een beslissende factor in een 10.000m, vond ik niet zo goed. Het was vrij koud en gedurende de ganse wedstrijd zou er motregen vallen.
Onmiddellijk na de start werd een kopgroepje gevormd met 5 atletes. In dit groepje zaten Ferahiwat, Manuela, Evelin, Katleen De Cupere en ikzelf. Manuela nam het initiatief en zette zich op kop van de groep. Ik had onmiddellijk het gevoel dat we te traag aan het lopen waren en dit gevoel werd bevestigd bij doorkomst na 1000m, 3'37". Toen wist ik al dat een tijd onder de 36' er waarschijnlijk niet zou inzitten die dag. De tweede km nam Ferahiwat het tempo over. Het ging toen wel iets sneller, maar niet veel. Ferahiwat en Manuela wisselden het kopwerk af met de bijhorende tempowissels. Rondjes van rond de 1'28", af en toe ook enkele seconden sneller. Na 3500m versnelde Ferahiwat en niemand uit ons groepje ging mee. Zij zou steeds verder uitlopen en finishen in 35'25".
In ons groepje werd het kopwerk verder verricht door Manuela en Evelin. Hierachter volgde ik en achter mij volgde Katleen. Aangezien een hele goede tijd niet meer mogelijk was, besliste ik de wedstrijd verder tactisch aan te pakken en hield me schuil in ons groepje. Doorkomst na 5000m in 18'10". Stilaan begon het wel wat te kriebelen om toch een versnelling te plaatsen. Ik wist echter dat het nog veel te vroeg was en hield me gedeisd, maar ik wilde zeker niet wachten tot de laatste ronde. Hierin weet je nooit wat er zal gebeuren. Ons tempo zakte stilaan wat weg en het achtervolgende groepje met o.a. Annelies De Ketelaere en Viginie Van Droogenbroeck kwam terug wat korter. Na 7400m riep Gille dat wanneer ik mij goed voelde, ik mocht versnellen. Bij het uitkomen van de bocht 100m verder plaatste ik mijn versnelling. Ik wist dat deze hard genoeg moest zijn om iedereen uit mijn spoor te krijgen. Wanneer je echter al een hele tijd aan een bepaald tempo aan het lopen bent, is een versnelling niet altijd vanzelfsprekend. Manuela en Katleen braken vrijwel onmiddellijk, Evelin kon echter mee versnellen, maar moest enkele meters laten. Vanaf dat moment wist ik dat een podiumplaats binnen was. Dit tempo aanhouden was echter wel nodig om Evelin af te houden. Ik kon mijn voorsprong op haar wel vergroten tot een 35-tal meter, maar dit is uiteraard niet veel. Ik begon het ook steeds kouder te krijgen door de aanhoudende motregen. Gelukkig verzwakte ik niet meer en zo was mijn eerste zilveren BK-medaille een feit. Ik finishte in een tijd van 36'11"22. Een nieuw persoonlijk record en gezien de weers- en wedstrijdomstandigheden ook zeker niet slecht.
Evelin behaalde een hele knappe bronzen medaille in haar eerste 10.000m ooit.
Ik ben heel tevreden over mijn wedstrijd. Aangezien het een kampioenschap was, is enkel de plaats van belang en met zilver ben ik dan ook superblij. Hopelijk volgt later op het seizoen die duik onder de 36'.
Mijn volgende wedstrijd volgt volgende week met de Beker van Vlaanderen. Ik zal daar de 3000m voor mijn rekening nemen.