Afgelopen zondag stond ik aan de start van de 10 mijl Oostende-Brugge. Deze wedstrijd paste perfect in mijn voorbereiding op de marathon van Lier. Omdat deze wedstrijd geldt als dé openingsklassieker op de weg en het een van de weinige wedstrijden in België is met een kwalitatief hoogstaand deelnemersveld, wilde ik hier ook eens heel graag deelnemen. Zo stonden dit jaar bij de vrouwen aan de start: de Keniaanse winnares van vorig jaar, Tabitha Wambui Gichia, een Marokaanse, Arkade Hajar en verder de Belgische Hanna Vandenbussche, Ann Parmentier en Ria Thienpont. Het zou dus een mooie wedstrijd worden.
Het parcours van deze wedstrijd is volledig vlak, maar de wind speelt wel een belangrijke rol aangezien je in één rechte lijn loopt van Oostende naar Brugge. De dagen voorafgaand aan de wedstrijd leek de wind heel goed te staan, maar vanaf vrijdag veranderden de weersvoorspellingen en draaide ook de wind. We zouden hem in het begin van de wedstrijd eerder tegen hebben en later iets meer in de zij.
Op basis van de trainingen van afgelopen weken werd vooropgesteld om een tempo van 3’38” per km te lopen. Ik had mijn hazen Sus Renders en Kristof Nevelsteen bij en zij zouden mij naar dat tempo proberen te loodsen.
Vanaf de start was de Keniaanse, zoals verwacht, weg en we zouden haar nooit meer terugzien, tot op het podium. Zij zou finishen in een tijd van 54’54”. Achter haar was er de strijd voor de overige podiumplaatsen. Vanaf de eerste km liepen Hanna, Ann, Arkade, Ria en ik samen in een groepje met nog enkele mannelijke lopers. Hanna en haar haas namen het tempo voor hun rekening, de rest volgde. Dit bleef zo tot iets voorbij de 4de km. Sus merkte dat het tempo een beetje zakte en nam samen met Kristof wat afstand van Hanna en haar haas. Ik volgde attent, maar ook Arkade en Ann gingen mee, Hanna moest een klein gaatje laten. Dit duurde echter niet zo lang en een klein beetje voorbij km 6 liep ik nog alleen vooraan met Sus, Kristof en nog een paar mannen. Tot iets voorbij km 9 ongeveer hadden we de wind eerder tegen, maar het tempo werd strak aangehouden door mijn hazen. De laatste 7km werd het voor hen iets gemakkelijker en ook ik kon het beoogde tempo verder aanhouden. De laatste 2km versnelde we nog een klein beetje. De tussentijden onderweg waren perfect zoals Gille had gevraagd en ik kwam aan in een netto-tijd van 58’27” dankzij het perfecte hazenwerk van Sus en Kristof! Dit is 15” beter dan mijn vorige persoonlijke record. Uiteraard heel tevreden. Hanna Vandenbussche, die een hele knappe wedstrijd liep na lang blessureleed, werd derde. Vierde werd de Marokaanse Arkade Hajar en vijfde Ann Parmentier.
Voor de volledige uitslag klik hier.
Dit was mijn laatste wedstrijd voor het Belgisch kampioenschap marathon te Lier op 25 maart. Nu volgen nog enkele goede trainingsdagen en daarna is het afbouwen naar 25 maart.
Het parcours van deze wedstrijd is volledig vlak, maar de wind speelt wel een belangrijke rol aangezien je in één rechte lijn loopt van Oostende naar Brugge. De dagen voorafgaand aan de wedstrijd leek de wind heel goed te staan, maar vanaf vrijdag veranderden de weersvoorspellingen en draaide ook de wind. We zouden hem in het begin van de wedstrijd eerder tegen hebben en later iets meer in de zij.
Op basis van de trainingen van afgelopen weken werd vooropgesteld om een tempo van 3’38” per km te lopen. Ik had mijn hazen Sus Renders en Kristof Nevelsteen bij en zij zouden mij naar dat tempo proberen te loodsen.
Vanaf de start was de Keniaanse, zoals verwacht, weg en we zouden haar nooit meer terugzien, tot op het podium. Zij zou finishen in een tijd van 54’54”. Achter haar was er de strijd voor de overige podiumplaatsen. Vanaf de eerste km liepen Hanna, Ann, Arkade, Ria en ik samen in een groepje met nog enkele mannelijke lopers. Hanna en haar haas namen het tempo voor hun rekening, de rest volgde. Dit bleef zo tot iets voorbij de 4de km. Sus merkte dat het tempo een beetje zakte en nam samen met Kristof wat afstand van Hanna en haar haas. Ik volgde attent, maar ook Arkade en Ann gingen mee, Hanna moest een klein gaatje laten. Dit duurde echter niet zo lang en een klein beetje voorbij km 6 liep ik nog alleen vooraan met Sus, Kristof en nog een paar mannen. Tot iets voorbij km 9 ongeveer hadden we de wind eerder tegen, maar het tempo werd strak aangehouden door mijn hazen. De laatste 7km werd het voor hen iets gemakkelijker en ook ik kon het beoogde tempo verder aanhouden. De laatste 2km versnelde we nog een klein beetje. De tussentijden onderweg waren perfect zoals Gille had gevraagd en ik kwam aan in een netto-tijd van 58’27” dankzij het perfecte hazenwerk van Sus en Kristof! Dit is 15” beter dan mijn vorige persoonlijke record. Uiteraard heel tevreden. Hanna Vandenbussche, die een hele knappe wedstrijd liep na lang blessureleed, werd derde. Vierde werd de Marokaanse Arkade Hajar en vijfde Ann Parmentier.
Voor de volledige uitslag klik hier.
Dit was mijn laatste wedstrijd voor het Belgisch kampioenschap marathon te Lier op 25 maart. Nu volgen nog enkele goede trainingsdagen en daarna is het afbouwen naar 25 maart.