Voor eigen publiek werd ik 2 jaar geleden voor het eerst provinciaal veldloopkampioen en uiteraard was het de bedoeling die titel vandaag terug binnen te halen. Vorig jaar kon ik door ziekte mijn titel niet verdedigen, dus vandaag stond ik des te gemotiveerder aan de start. Met Britt Vanthillo, titelverdedigster, en Katrien Verstuyft aan de start, de tweede van vorig jaar, zou ik het alvast niet cadeau krijgen.
Het parcours was snel en goed beloopbaar en ook de afstand kon mij wel bekoren. Wat echter minder goed mee viel was de koude en strakke wind die er op het open veld stond. Deze werd precies nog wat strakker toen we aan de start klaarstonden en daarenboven begon er wat nattigheid te vallen. Dit zorgde ervoor dat het best een zware cross werd doordat we telkens lange stroken moesten afleggen, afwisselend wind tegen en wind mee dus.
Ik besloot mijn beproefde "tactiek" toe te passen. Starten, naar de kop lopen en zien wie er in mijn spoor volgt. Zoals wel vaker deze winter nam ik dus het hele pak op sleeptouw. Britt en Katrien bleken inderdaad over de beste papieren te beschikken en al snel waren we met z'n drieën weg. Reeds in de eerste ronde kon ik een héél klein gaatje slaan op Britt, maar zij liet zich niet ontmoedigen en hield de kloof klein met Katrien in haar spoor. Beetje bij beetje kon ik mijn voorsprong doen groeien tot een 10-tal meter. Even later wisselden Britt en Katrien van positie en kwam Katrien terug iets korter. Dit was, gelukkig, van korte duur, maar op mijn lauweren rusten kon ik zeker niet. Mijn voorsprong werd terug iets groter, want Katrien had zich blijkbaar een beetje vergaloppeerd en werd terug ingehaald en achtergelaten door Britt. Uiteindelijk is mijn zege nooit echt in gevaar geweest en dus mag ik mij terug provinciaal veldloopkampioen noemen!
Voor mij was dit de laatste cross deze winter. Ik kan terugblikken op een meer dan geslaagde crosscampagne met 7 overwinningen op 8 wedstrijden. Mijn allerbeste winter ooit, niet enkel wat het aantal overwinningen betreft, maar ook gezien het niveau dat ik haalde tijdens de crossen. Ik begin morgen aan mijn voorbereiding op de marathon van Rotterdam en hoop daar op 14 april mijn persoonlijk record nog wat scherper te stellen!!
Het parcours was snel en goed beloopbaar en ook de afstand kon mij wel bekoren. Wat echter minder goed mee viel was de koude en strakke wind die er op het open veld stond. Deze werd precies nog wat strakker toen we aan de start klaarstonden en daarenboven begon er wat nattigheid te vallen. Dit zorgde ervoor dat het best een zware cross werd doordat we telkens lange stroken moesten afleggen, afwisselend wind tegen en wind mee dus.
Ik besloot mijn beproefde "tactiek" toe te passen. Starten, naar de kop lopen en zien wie er in mijn spoor volgt. Zoals wel vaker deze winter nam ik dus het hele pak op sleeptouw. Britt en Katrien bleken inderdaad over de beste papieren te beschikken en al snel waren we met z'n drieën weg. Reeds in de eerste ronde kon ik een héél klein gaatje slaan op Britt, maar zij liet zich niet ontmoedigen en hield de kloof klein met Katrien in haar spoor. Beetje bij beetje kon ik mijn voorsprong doen groeien tot een 10-tal meter. Even later wisselden Britt en Katrien van positie en kwam Katrien terug iets korter. Dit was, gelukkig, van korte duur, maar op mijn lauweren rusten kon ik zeker niet. Mijn voorsprong werd terug iets groter, want Katrien had zich blijkbaar een beetje vergaloppeerd en werd terug ingehaald en achtergelaten door Britt. Uiteindelijk is mijn zege nooit echt in gevaar geweest en dus mag ik mij terug provinciaal veldloopkampioen noemen!
Voor mij was dit de laatste cross deze winter. Ik kan terugblikken op een meer dan geslaagde crosscampagne met 7 overwinningen op 8 wedstrijden. Mijn allerbeste winter ooit, niet enkel wat het aantal overwinningen betreft, maar ook gezien het niveau dat ik haalde tijdens de crossen. Ik begin morgen aan mijn voorbereiding op de marathon van Rotterdam en hoop daar op 14 april mijn persoonlijk record nog wat scherper te stellen!!