Net zoals de afgelopen 2 jaren trok ik op de eerste zondag van september naar Tilburg. Voor de vrouwen staat daar een 10km op het programma, de mannen krijgen 10mijl voor de voeten geschoven. Een prima organisatie en een hoogstaand deelnemersveld, elk jaar opnieuw. Dit jaar stond niemand minder dan Tirunesh Dibaba aan de start voor een wereldrecordpoging. Dat is natuurlijk de absolute wereldtop, maar ook de andere dames aan de start kunnen meer dan behoorlijk uit de voeten. Zoals elk jaar is het Nederlandse veld behoorlijk indrukwekkend, maar dit jaar stonden we ook met 5 Belgische dames aan de start én niet de minste. Tegen Veerle Dejaeghere, Hanna Vandenbussche en Catherine Lallemand liep ik al eerder. Barbara Maveau had ik nooit eerder ontmoet, maar dat maakten we meteen goed met een leuke babbel bij het oppikken van de startnummers. De wedstrijd zelf ging, zoals altijd, hard van start. Aan de eerste km kwam ik samen met Hanna door enkele meters achter een groepje met onder meer Barbara en Catherine en de betere Nederlandse dames. Ik wist dat zij gewoonweg te snel gingen voor mij. Samen met Hanna liepen we ons eigen tempo. Evelien Ruijters, die tweede werd achter mij in Tessenderlo, maakte de aansluiting en zo kwamen met z'n drieën door na het eerste kleine rondje. Catherine had ondertussen moeten lossen uit het groepje, maar kon goed standhouden. Net voorbij de 3km passeerde Jamie Van Lieshout ons. Hanna besloot aan te sluiten en dus waagde ook ik de sprong. Door de kleine versnelling moest Evelien lossen. Iets voorbij de vierde km moest ook Hanna lossen en gingen Jamie en ik op zoek naar Catherine. Net voor halfweg kregen we haar te pakken. Tot dan hadden we een hele tijd de wind tegen gehad, daarna volgden 2km's wind in de rug. Ik probeerde het tempo hoog te houden, want voelde mij goed en besloot op kop te gaan lopen. Jamie moest een gaatje laten, Catherine beet zich echter vast in mijn spoor.
Op km 6 staat Gille altijd en dat geeft dan weer even een extra boost. Dit jaar niet alleen Gille, maar ook enkele trainingsmakkers en vrienden wat altijd deugd doet. Hierna komt ook het lastigste stuk van de wedstrijd en dan zijn die aanmoedigingen welkom. Op dit moment in de wedstrijd moest Ruth van der Meijden lossen uit het groepje voor ons. Zij liepen echter ondertussen al een 30-tal seconden voor ons dus ik dacht er niet meteen aan haar nog te kunnen inhalen. Na dat goedlopend stuk komt de spoorwegbrug en dan kregen we weer de wind tegen. Bovendien zijn het typische Hollandse wegen na de brug. Bol, kasseien en niet echt waterpas. Op dit stuk nam Catherine de kop over en zette ik mij achter haar. Stilletjesaan naderden we het blauwe stipje voor ons. Zouden we Ruth toch nog kunnen pakken? De laatste km lopen we terug door het centrum van Tilburg en hier besloot ik te versnellen. Catherine moest een meter prijsgeven, maar kraakte niet. Ruth was een ideaal mikpunt voor mij. Bij het opdraaien van de laatste rechte lijn, die echter nog verraderlijk lang duurt, begon ik er echt in te geloven. Dankzij nog wat extra aanmoedigingen kon ik nog wat versnellen en op 100m van de finish passeerde ik Ruth. Na 35'18" kwam ik als 17de en 3de Belgische over de finish. Héél tevreden over mijn wedstrijd. De temperatuur was ideaal, maar de wind zorgde toch voor enkele lastige stroken.
Na mijn wedstrijd was het dan op mijn beurt tijd om te supporteren. Kristof, Fredje, Filip en Marc presteerden allemaal prima!
Op km 6 staat Gille altijd en dat geeft dan weer even een extra boost. Dit jaar niet alleen Gille, maar ook enkele trainingsmakkers en vrienden wat altijd deugd doet. Hierna komt ook het lastigste stuk van de wedstrijd en dan zijn die aanmoedigingen welkom. Op dit moment in de wedstrijd moest Ruth van der Meijden lossen uit het groepje voor ons. Zij liepen echter ondertussen al een 30-tal seconden voor ons dus ik dacht er niet meteen aan haar nog te kunnen inhalen. Na dat goedlopend stuk komt de spoorwegbrug en dan kregen we weer de wind tegen. Bovendien zijn het typische Hollandse wegen na de brug. Bol, kasseien en niet echt waterpas. Op dit stuk nam Catherine de kop over en zette ik mij achter haar. Stilletjesaan naderden we het blauwe stipje voor ons. Zouden we Ruth toch nog kunnen pakken? De laatste km lopen we terug door het centrum van Tilburg en hier besloot ik te versnellen. Catherine moest een meter prijsgeven, maar kraakte niet. Ruth was een ideaal mikpunt voor mij. Bij het opdraaien van de laatste rechte lijn, die echter nog verraderlijk lang duurt, begon ik er echt in te geloven. Dankzij nog wat extra aanmoedigingen kon ik nog wat versnellen en op 100m van de finish passeerde ik Ruth. Na 35'18" kwam ik als 17de en 3de Belgische over de finish. Héél tevreden over mijn wedstrijd. De temperatuur was ideaal, maar de wind zorgde toch voor enkele lastige stroken.
Na mijn wedstrijd was het dan op mijn beurt tijd om te supporteren. Kristof, Fredje, Filip en Marc presteerden allemaal prima!